آشنایی با علائم اوتیسم در نوزادان - مجله افتخار

اوتیسم یا اختلال درخودماندگی چیست؟ پاسخ به این سوال بسیار مشکل است. چون نمی توان یک تعریف تعیین از اوتیسم ارائه داد. نمی توان گفت بیماری اوتیسم الزاما به معنی عدم توانایی در برقراری ارتباط نیست، چون علائم اوتیسم مورد به مورد فرق می نماید. بسیاری از مبتلایان به اوتیسم، هوش کمی دارند و از طرف دیگر عده ای از آن ها حتی از انسان های معمولی هم باهوشترند یا در زمینه خاصی دارای نبوغ هستند. به همین دلیل برای علایم اوتیسم یک طیف در نظر گرفته اند. با این حال، بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم با تعاملات اجتماعی مشکل داشت و ممکن است در عین حال دارای ناهماهنگی های عضوی باشند. آنان اغلب علایق محدود و رفتار هایی تکراری دارند.

پژوهشگران هنوز علت تعیینی برای اوتیسم نیافته اند، اما احتمال می دهند، بین بالا رفتن سن والدین و ابتلای فرزند به اوتیسم ارتباط وجود داشته باشد. چون اوتیسم می تواند نشات گرفته از یک جهش ژنی باشد و هرچه سن پدر بیشتر باشد احتمال این جهش هم بیشتر می گردد. البته هنوز اطلاعاتی که به طور قطع ثابت کند جهش ژنتیک در اثر سن پدر منجر به تولد یک کودک اوتیستیک می گردد، وجود ندارد و احتیاج به تحقیقات بیشتری در این زمینه است.

نشانه های اوتیسم در نوزاداناز آنجایی که اوتیسم روز به روز شایع تر می گردد، والدین بسیاری درصدد این هستند که هرچه زودتر نوزاد خود را بسنجند و در پی نشانه های اوتیسم در نوزادان خود می گردند. اگرچه در کل تشخیص اوتیسم تا قبل از 3 سالگی بسیار مشکل است، اما معمولا علایم اولیه اوتیسم از 9 ماهگی آغاز می گردد. تشخیص زودهنگام تا حد زیادی می تواند به بهبود زندگی افراد اوتیستیک یاری کند، چون این افراد هر چه سن کمتری داشته باشند آموزش پذیر تر هستند. در ادامه به علایم معمول اوتیسم در نوزادان می پردازیم.

بی تفاوتی نوزادمعمولا اولین لبخند نوزاد در سه ماهگی اتفاق می افتد؛ و در هفت ماهگی نوزاد نسبت به محرک هایی، چون صدای شادی یا شنیدن نام خودش عکس العمل نشان می دهد که این عکس العمل می تواند خنتماشا، دست زدن و ابراز شادی باشد. اما نوزاد مبتلا به اوتیسم نسبت به این محرک ها بی تفاوت است و زمانی که او را صدا می زنید، نسبت به صدای تان عکس العمل خاصی نشان نمی دهد. او حتی ممکن است نسبت به تماشا تان هم بی تفاوت باشد. یک نوزاد معمولی از سه ماهگی به حرکت افراد یا اشیا در اطرافش واکنش نشان می دهد و با چشمش آن ها را تعقیب می نماید. اما اگر نوزاد نسبت به افراد یا اشیا متحرک بی تفاوت است و با چشمانش تعقیب شان نمی نماید این یک زنگ خطر و یکی از نشانه های اوتیسم در نوزادان محسوب می گردد.

ناتوانی در برقراری ارتباطنوزادان معمولا از 9 ماهگی سعی در بیان کلمات ساده دارند. آن ها کوشش می نمایند با اطرافیان ارتباط برقرار نمایند. اما یک نوزاد مبتلا به اوتیسم هیچ تمایلی به برقراری ارتباط با اطرافیان نشان نمی دهد و فقط نگاه می نماید؛ و زمانیکه نوزادان هم سن او پیروز به ادای کلماتی شده اند او تنها عباراتی نامفهوم به زبان می آورد. حدود 15 الی 20 درصد از مبتلایان اوتیسم هیچ گاه درطول زندگی شان سخن نمی گویند. آن ها با اینکه مفاهیم را درک می نمایند، اما نمی خواهند صحبت نمایند و تنها در بعضی زمان های استثنایی کلمه یاکلماتی می گویند. بچه ها در 2 سالگی آغاز به ترکیب کلمات و ساختن جمله می نمایند، اما کودک مبتلا به اوتیسم در جمله سازی و ترکیب کلمات دچار مشکل است.

تمرکز شدیدبچه ها معمولا پس از مدتی از بازی کردن با یک وسیله خسته می شوند و به سراغ یک بازی دیگر می فرایند، اما کودک مبتلا به اوتیسم می تواند، مدت زیادی را به انجام یک بازی یا فعالیت تکراری بپردازد و فقط بر روی همان تمرکز کند. این بچه ها معمولا علایق خاص خودشان را دارند و دوست دارند به تنهایی بازی نمایند. آن ها نسبت به چیدمان وسایلشان حساسند.

تحرک غیرمعمولبچه ها مبتلا به اوتیسم معمولا دارای یک سری حرکت های تکراری مانند چرخاندن دست ها، چرخیدن به دور خود و به طور کلی حرکت های غیر طبیعی هستند. از دیگر علائم حرکتی اوتیسم علاوه بر انجام دادن حرکات تکراری، دیر راه افتادن کودک است. بچه ها باید حدودا در یک سالگی راه بیفتند. اما اگر کودک دیرتر راه افتاد درمورد مشکل او با پزشک متخصص حتما مشورت کنید، چون علت این تاخیر حتی اگر اوتیسم هم نباشد ممکن است مسائل دیگری باشد که احتیاج به توجه دارد.

حساسیت و تحریک پذیرییک نوزاد مبتلا به اوتیسم اگرچه در برقراری رابطه اجتماعی بی تفاوت است، اما می تواند نسبت به بعضی محرک ها مثل صدای بلند یا لمس به وسیله شخص غریبه عکس العمل شدید نشان بدهد. برای این مشکل نمی توان الزاما محرک های خاصی را نام برد، چون مورد به مورد فرق دارد. بچه ها مبتلا به اوتیسم حتی آستانه تحمل متفاوتی در تحمل درد دارند. بعضی از آن ها ممکن است نسبت به درد های بسیار شدید هم واکنشی نشان ندهند.

کودک اوتیستیک به علت روحیه حساسی که دارد از صدا، محیط های شلوغ و با نورپردازی شدید می ترسد. صدای وسایلی مثل جارو برقی می تواند سبب ترس شدید کودک و به گریه افتادن او گردد، اگر کودک شما درمحیط های شلوغ بی قراری و گریه می نماید، ازصدای ماشین، مکالمه بلند، زنگ تلفن یا حتی صدای جاروبرقی و ماشین لباس شویی می ترسد، زنگ خطر ابتلای او به اوتیسم وجود دارد.

واکنش های احساسی متفاوتیکی دیگر از نشانه های اوتیسم در نوزادان واکنش های احساسی متفاوت اوست. کودک اوتیسمی مانند سایر بچه ها واکنش های احساسی نشان نمی دهد، به ویژه در زمان ناراحتی، آرام کردن او بسیار سخت است و امکان دارد برای ساعت ها به گریه، گفتن کلمه هایی نامفهوم زیر لب، فریاد کشیدن و حتی رفتار های خود آزاری ادامه دهد.

سخن آخر باید خاطر نشان کرد که تشخیص دقیق اوتیسم به وسیله متخصص میسر است اما از آنجایی که در جامعه ما هنوز درک درستی از اوتیسم وجود ندارد ضروری است همه ما در این زمینه مطالعه داشته باشیم؛ نه فقط بخاطر فرزندمان بلکه برای عکس العمل درست در خصوص انسان های اطرافمان و اصلاح کردن قضاوت هایی که درموردشان می کنیم. چند بار شده که به کودکی بخاطر تفاوتش با سایرین سرزنش بار نگاه نموده ایم؟

اوتیسم برخلاف تفکر عامه انتها راستا نیست. بسیاری از مبتلایان به اوتیسم زندگی بسیار خوبی هم دارند. آغاز به موقع آموزش ها، همکاری والدین و درک اطرافیان نقش بسزایی در درمان و افزایش کیفیت زندگی مبتلایان به اوتیسم دارد. امیدواریم روز به روز شاهد پیشرفت بیشتر در زمینه آموزش نشانه های اوتیسم در نوزادان و بچه ها و برخورد صحیح با اوتیسم در کشورمان باشیم.

منبع: سایت ستاره

منبع: راسخون