تندیس پتر کبیر ، نماد سن پترزبورگ، عکس - مجله افتخار

فالکونه شاهکار خود را بین سال های 1768 تا 1782 ساخت و در این مدت به مطالعه دقیق و عمیق اسب سواران در کوه و تپه ها پرداخت. تا قبل از این مجسمه هیچ اسبی که بر روی دو پا ایستاده باشد به تصویر کشیده نشده بود. ساخت این تندیس که قرار بود 8 سال به طول بیانجامد به خاطر نزاع هایی که بین هنرمند و فیلسوف مورد علاقه کاترین به وجود آمد 4 سال بیشتر طول کشید و در آخر فالکونه قبل از نصب مجسمه بدون خداحافظی روسیه را ترک کرد.

مجسمه با ابهت ز، اولین مجسمه اسب سوار سن پترزبورگ بود. این تندیس، بنیان گذار نامی شهر را با حالتی در خور یک رهبر که کشورش را به سمت آینده راهنمایی می نماید به تصویر کشیده است. پایه مجسمه صخره ای را شبیه سازی نموده و از یک قطعه بزرگ گرانیت قرمز تراشیده شده است. این قطعه گرانیتی به تنهایی وزنی بیش از 1600 تن داشته و حمل آن از خلیج فنلاند حدود 9 ماه به طول انجامید. نوشته ای در کنار تندیس اسب سوار می گوید تقدیم به پتر اول، از طرف کاترین دوم این نوشته در یک طرف به لاتین و طرف دیگر به روسی حک شده است.

پتر کبیر سوار بر اسبی که بر روی دو پای عقبی خود بلند شده، بر روی صخره ای ایستاده و با اشاره به غرب، روسیه را به سمت آینده ای روشن راهنمایی می نماید. گفته می گردد دلیل اینکه روی او به سمت غرب می باشد، الهام گرفتن وی از غرب برای اصلاح و تغییر شکل روسیه قدیم بود. یک مار به نمادی از گنج، زیر پاهای اسب لگدمال شده است.

افسانه های محلی آن موقع می گفتند تا زمانی که مجسمه در جای خود در میدان سناتسْکایا (Senatskaya) باقی بماند، نیروهای دشمن هرگز نمی توانند سن پترزبورگ را اشغال نمایند. این افسانه باعث شد تا مقامات دولتی مجسمه را طی جنگ جهانی دوم با کیسه های شن و قرار دادن سازه ای چوبی به دورش حفظ نمایند. در نهایت این تندیس بدون حتی یک خراش جنگ پر آشوب را پشت سر گذاشت.

این یادمان در ابتدا به نام تندیس پتر کبیر شناخته می شد. نام امروزی آن از یک شعر شاعر نامی روسیه، الکساندر پوشکین برگرفته شده که در سال 1833 منتشر گشت و نامش سوار برنزی بود. در این شعر که بعد از سیل بزرگ سال 1824 سروده شد، تندیس پتر کبیر جان گرفته و ایوجِنی (Evgeny) را دنبال می نماید.