بعضی از ساکنان پاپوآ گینه نو، ژن دنیسوایی دارند که از آن ها در برابر مالاریا محافظت می نماید - مجله افتخار

پاپوآ گینه نو (PNG) دارای طیف متنوعی از محیط ها است که هر یک چالش های متفاوتی را برای مردم ساکن در آنجا ایجاد می نمایند. تفاوت میان کوهستانی ها و جلگه نشین ها گویای این موضوع است. جلگه نشین ها در معرض عوامل بیماری زا مانند مالاریا قرار دارند، در حالی که ساکنان کوهستان باید در محیط های کم اکسیژن ناشی از ارتفاع زیاد زنده بماند.

علیرغم اینکه هر جمعیت به وضوح خود را برای زندگی در چنین محیط های متفاوتی تطبیق داده اند، اطلاعات کمی در خصوص ماهیت خاص این سازگاری ها وجود دارد.

به همین سبب، تحقیق جدیدی انجام شد. داده ها به وسیله پروژه Papuan Past جمع آوری شد که محققان دانشگاه های تارتو (استونی)، تولوز (فرانسه) و پاپوآ گینه نو با هم در آن شرکت داشتند.

دکتر فرانسوا-خاویر ریکو، سرپرست پروژه، در بیانیه ای شرح داد: ما نشانه های تغییر ژنوم به صورت تطبیقی را در ژنوم های کامل توالی یابی شده 54 کوهستانی نشین کوه ویلهلم (استان چیمبو) و 74 ساکن جلگه از جزیره دارو (استان غربی) آنالیز کردیم. ما فرض کردیم که ژنوم هر دو جمعیت برای کاهش اثرات مضر محیط مربوطه به شکل متفاوتی شکل گرفته است.

در این مطالعه، واریان ها ژنتیکی تحت انتخاب با فنوتیپ های مرتبط با خون مرتبط بودند.

محققان در ژنوم جلگه نشین های، چیزی با منشأ غیرهوموساپین Homo sapien پیدا کردند: دنیسوا Denisova، یک جمعیت انسان باستانی منقرض شده که قبل از سکونت انسان های مدرن در پاپوآ گینه نو (حدود 50000 سال پیش) در آسیا زندگی می کردند، به نظر می رسد ژن هایی را از خود به جای گذاشته اند که به نوادگان انسانی آن ها یاری نموده است. این به این دلیل است که این انسان های باستانی با انسان های اولیه آمیخته شدند و بخشی از ژنوم آن ها منتقل شده است.

محققان بر این باورند که یک جهش ژنتیکی در دنیسووان ها که بر ساختار پروتئین خاصی تأثیر می گذارد، در ژنوم پاپوآ گینه نو به جای مانده است.

به نظر می رسد که پروتئین تغییریافته برای جلگه نشین ها برای زنده ماندن در محیط خود مفید است. دکتر مایوخ موندال شرح می دهد: اگرچه ما دلیل دقیق این انتخاب را نمی دانیم، این جهش ممکن است به مردم جلگه نشین یاری نموده باشد تا بر مالاریا غلبه نمایند.

در مقابل، کوهستانی نشین ها یک تفاوت ژنتیکی داشتند که ممکن است بر تعداد گلبول های قرمز خون آن ها تأثیر بگذارد. شمارش خون قرمز بالاتر به آنها یاری می نماید در ارتفاعاتی زندگی نمایند که سطح اکسیژن پایین تر است. از سوی دیگر، جلگه نشین ها، اندازه گلبول های سفید خون بیشتر برای ایمنی بالاتر داشتند.

دکتر ماتیلد آندره می گوید: این موضوع از این ایده پشتیبانی می نماید که کم اکسیژنی یا به اصطلاح هیپوکسی ممکن است نیروی محرکه اصلی مکانیسم انتخاب بوده باشد که در کوهستان های پاپوآ گینه نو عمل نموده. با این حال، عوامل بیماری زا مثل مالاریا پممکن است ژنوم منطقه ها کسانی را که در منطقه ها پست زندگی می کردند را به وسیله انتخاب شکل داده باشد.

این تحقیق نشان می دهد که چگونه سازگاری با محیط محلی، ژنوم ها و صفات یا فنوتیپ های حاصل از جمعیت های مختلف پاپوآ گینه نو را شکل داده است.

بعلاوه نشان می دهد که آنالیز جمعیت هایی با پیشینه های متنوع برای یاری به دانشمندان برای درک کامل پیچیدگی های زیست شناسی انسان چقدر مهم است.

این مطالعه در Nature Communications منتشر شده است.