بلید، فیلمی که از زمانه اش جلوتر بود ، قبل از همه قهرمانان مارول
به گزارش مجله افتخار، دوشنبه این هفته بیست و پنجمین سالگرد اکران فیلم بِلِید (استیفن نورینگتون، 1998) بود که باید آن را سرآغاز دوران تازه ای در اقتباس سینمایی از کمیک بوک ها در نظر گرفت که این روزها محبوب ترین و پول سازترین ژانر سینمایی است.
بلید با بازی وِزلی اسنیاپس دامپیری (انسانی با قدرت های وامپیر بدون ضعف هایش) است که با خون آشامان می جنگد و سعی دارد انسان ها را از گزند این موجودات خون خوار محافظت کند. بلید برخلاف خون آشامان این توانایی را دارد که مثل انسان ها در روز و زیر نور خورشید حرکت کند و به همین دلیل لقب روزرو (Daywalker) به او داده اند.
از همان سکانس آغازین فیلم، که مبارزه در یک کلاب شبانه است، معین است که با فیلمی متفاوت از فیلم هایی که درباره خون آشامان ساخته شده روبرو ایم. کرئوگرافی صحنه های مبارزه و خشونت گرافیکی این فیلم هنوز هم بیننده را میخکوب می کند و در قیاس با نمونه های جدیدی مثل جان ویک اصلا کهنه به نظر نمی رسد.
بلید سال قبل از اکران ماتریکس (برادران واچوفسکی، 1999) اکران شد، اما جنبه هایی از آن، چه در طراحی مبارزه ها یا طراحی لباس و چه در مفهوم، مقدم بر ماتریکس است. بارانی بلند مشکی و چرمی بلید بی شباهت به لباس نئو (با بازی کیانو ریوز) در ماتریکس نیست، مخصوصا که هر دو عینک آفتابی می زنند و این شباهت شان را بیشتر می کند. مبارزه های تن به تن بلید هم کیفیتی شبیه به صحنه های مبارزه ماتریکس دارد. از حیث مفهومی نیز، بلید هم مثل نئو برگزیده است. یکه و تنهاست. در جهانی که همه انسان اند یا خون آشام، بلید تنها کسی است که به هر دو جهان نَسَب می برد. همچنین، همان طور که در ماتریکس زنگ خطر اینترنت و جهان مجازی به صدا درمی آید، در بلید هم خون آشام ها از تکنولوژی برای بهره مندی از خواص خون بلید برای رفع ضعف های شان بهره می برند. از طرف دیگر، هر دو فیلم نقد جامعه امریکایی بی خبر و مسخ شده هستند که اطلاعی از جهان اطراف شان ندارند. در بلید مردم از خون آشامان دور و برشان بی خبرند و در ماتریکس مردم عادی در خوابی مصنوعی اند و نمی دانند بردگان بی اختیار یک جهان غیرواقعی اند.
در زمان اکران بلید از موفقیت های بزرگ فیلم های ابرقهرمانی در گیشه خبری نبود و بلید به عنوان فیلمی خون آشامی اکران شد. ولی این فیلم بود که نشان داد مارول چطور می تواند از ظرفیت هایش برای تبدیل شخصیتی کمیک به فیلمی سینمایی و پول درآوردن از آن استفاده درست کند. موسیقی بلید یکی دیگر از مؤلفه هایی است که حال و هوایی منحصربه فرد به آن داده است.
بلید، با قرار دادن قهرمانی سیاه پوست در مرکزش، به استانداردهای کنونی در توجه به تنوع نژادی در فیلم های ابرقهرمانی هم فیلمی جلوتر از زمان خودش بود. بعدها وقتی که مارول متوجه تغییرات زمانه شد، در کنار مرد آهنی، کاپیتان امریکا، ثور، هالک و دیگر ابرقهرمانانش، بلک پنتر (پلنگ سیاه) را هم به جهانی سینمایی مارول اضافه کرد تا طیف مخاطبانش را افزایش دهد.
بلید بعد از 25 سال هنوز دیدنی است و فیلمی است که چندین سال از زمان خودش جلوتر بود.
منبع: همشهری آنلاین