حفره اسرارآمیز عظیمی با عرض 500 سال نوری در کهکشان راه شیری کشف شد - مجله افتخار

چندی پیش بود که دانشمندان یک شکستگی عجیب را در یکی از بازوهای راه شیری شناسایی کردند. اکنون یک مطالعه نو که 22 سپتامبر (31 شهریور) در نشریه Astrophysical Journal Letters منتشر شده، از کشف یک منطقه خالی بزرگ در کهکشان ما خبر می دهد. این حفره حبابی-شکل 500 سال نوری عرض دارد و میان منطقه ها تشکیل دهنده ستاره ها در صورت های فلکی برساوش (Perseus) و ثور (Taurus) یا گاو قرار گرفته است.

تصور می شود که خوشه های ستاره ساز از گاز و گردوغبار، که به ابرهای مولکولی معروف هستند، به صورت پی درپی از یک ابرنواختر یا انفجار ستاره ای یکسان که حدود 10 میلیارد سال پیش خاتمه یافته است، شکل گرفته اند. به گفته پژوهشگران این کشف نو ممکن است اطلاعات بیشتری درباره نقش ابرنواخترها در تشکیل ستاره ها فراهم کند.

شموئل بیالی (Shmuel Bialy) نویسنده اصلی این مطالعه از مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونیان (CfA) گفت: در سطح این حباب غول پیکر، صدها ستاره وجود دارند یا در حال شکل گیری هستند.

او افزود: ما دو نظریه داریم. یا یک ابرنواختر در هسته این حباب منفجر شده و گاز را به بیرون هل داده است تا چیزی را که امروز ابرحباب برساوش-ثور (Perseus-Taurus Supershell) می نامیم شکل دهد یا مجموعه ای از ابرنواخترها که طی میلیون ها سال رخ داده اند، به مرور این حفره را توسعه داده اند.

محققان با استفاده از داده های فضاپیمای نقشه بردار ستاره ای گایا (Gaia) آژانس فضایی اروپا برای نخستین بار توانستند نقشه ابرهای مولکولی ابرحباب برساوش-ثور را به صورت سه بعدی ترسیم شکل دهند و این حفره بزرگ را که در نقشه های دوبعدی قبلی این منطقه مبهم بود، آشکار کنند.

کاترین زاکر (Catherine Zucker) دیگر نویسنده این مطالعه از CfA هم گفت: ما چندین دهه قادر به مشاهده این ابرها بودیم اما هیچ گاه شکل، عمق یا ضخامت آن ها را نمی دانستیم. همچنین مطمئن نبودیم که این ابرها در چه فاصله ای قرار دارند. اکنون با درصد اندکی عدم قطعیت می دانیم که در کجا هستند و این به ما امکان می دهد که حفره بزرگ را تشخیص دهیم.

این تیم نقشه سه بعدی ابرهای مولکولی را با استفاده از یک نرم افزار مد سازی داده با نام گلو (Glue) تهیه کرد که از طریق آلیسا گودمن (Alyssa Goodman) دیگر همکار این مطالعه توسعه داده شد. تیم تحقیقاتی منطقه ها تشکیل ستاره را نقشه برداری کرد تا دریابد که گاز و گردوغبار آزاد شده در طول انفجار ستاره ای چگونه خود را در ابرهای مولکولی قرار می دهند و ستارگان نوی ایجاد می کنند.

یافته های دانشمندان نشان می دهد که ابرهای مولکولی برساوش و ثور در نتیجه یک موج شوک ابرنواختری شکل گرفته اند و نشان دهنده تأثیرات قدرتمند چنین انفجارهای ستاره ای هستند. بیالی تأکید کرد: این نشان می دهد که وقتی یک ستاره می میرد، ابرنواختر آن زنجیره ای از رویدادها را ایجاد می کند که در نهایت ممکن است منجر به تولد ستاره های نو شود.

عکس کاور: طرحی گرافیکی از حفره بزرگ در ابرهای مولکولی صورت های فلکی برساوش-گاو

Credit: Alyssa Goodman/Center for Astrophysics, Harvard & Smithsonian

منبع: Space