آشنایی با موارد مصرف و عوارض قرص سیپروفلوکساسین - مجله افتخار

خبرنگاران | سرویس سلامت - قرص سیپروفلوکساسین از داروهایی است که برای درمان عفونت توسط پزشک تجویز می گردد. در ادامه این مقاله از خبرنگاران به شرح موارد مصرف و عوارضی که ممکن است در پی مصرف این دارو ایجاد گردد می پردازیم.

در صورتی که مطالعه قسمت خاصی از این مطلب مد نظر شماست، با انتخاب عناوین ارائه شده در فهرست موضوعی زیر، به موضوع دلخواه خود برسید.

1. قرص سیپروفلوکساسین چیست؟

2. نکات مهم در مورد مصرف

3. نکات مهم قبل از مصرف

4. نکات مهم در زمان مصرف

5. عوارض

6. تداخل دارویی

7. مقدار و نحوه مصرف

قرص سیپروفلوکساسین چیست؟

سپروفلوکساسین نوعی آنتی بیوتیک فلوروکینولون (Flor-o-KWIN-o-alone) است که برای مبارزه با باکتری های گرم منفی (شامل سالمونلا، شیگلا ، کمپیلوباکتر، نیستریا و پسودوموناس) موجود در بدن و درمان عفونت های باکتریایی، عفونت مجاری ادراری، عفونت های دستگاه گوارش (از جمله تب تیفوئید) سوزاک و سپتی سمی ناشی از میکروارگانیسم های حساس، مورد استفاده قرار می گیرد. علاوه بر این از این دارو برای درمان سیاه زخم و نوع خاصی از طاعون نیز استفاده می گردد.

نکته 1: آنتی بیوتیک های فلوروکینولون می توانند عوارض جانبی جدی یا ناتوان کننده ای به همراه داشته باشند؛ بنابراین از سپروفلوکساسین فقط باید برای درمان عفونت هایی استفاده گردد که نمی توانند با آنتی بیوتیک بی خطر تر درمان شوند.

نکته 2: توجه داشته باشید که از این دارو نمی توان برای برای درمان عفونت های ویروسی استفاده کرد.

نکات مهم در مورد مصرف سپروفلوکساسین

1. اگر در حال استفاده از تیزانیدین هستید، نباید از سایپروفلوکساسین استفاده کنید.

2. سیپروفلوکساسین ممکن است موجب تورم یا پاره شدن تاندون، به ویژه تاندون آشیل پاشنه گردد. در صورتی که از دارو های استروئیدی استفاده می کنید، پیوند کلیه، قلب و ریه داشته اید و یا بیشتر از 60 سال سن داشته باشید، احتمال بروز این عارضه بیشتر می گردد.

3. در صورتی که در دوره مصرف این دارو درد ناگهانی، تورم، کبودی، حساسیت به لمس، سفتی یا مسائل حرکتی در هر یک از مفاصل شما بوجود آمد، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید و تا لحظه دریافت مراقبت ها یا دستورالعمل های پزشکی عضلات خود را تکان ندهید و استراحت کنید.

4. اگر اختلال عضلانی دارید، ممکن است قادر به استفاده از سیپروفلوکساسین نباشید. اگر سابقه میاستنی گراویس (نوعی اختلال خود ایمنی که در آن سیستم دفاعی بدن به بافت های خود حمله می کند) داشته اید، حتما این موضوع را به پزشک خود اطلاع دهید.

نکات مهم قبل از مصرف سپروفلوکساسین

1. در صورتی که به سایر فلوروکینولون ها (نظیر جمی فلوکساسین، لووفلوکساسین، موکسی فلوکساسین، نورفلوکساسین و افلوکساسین) آلرژی دارید، نباید از این دارو استفاده کنید.

2. برای اینکه مطمئن شوید، مصرف این دارو برای شما بی خطر است، اگر هر یک از شرایط زیر را داشته اید، در مورد آن به پزشک خود اطلاع دهید:

• مسائل مربوط به تاندون ها، آرتریت یا سایر مسائل مربوط به مفاصل بدن (به ویژه در بچه ها)
• وجود یک اختلال عضلانی یا عصبی مانند میاستنی گراویس
• بیماری های کلیوی
• تشنج و یا صرع
• سابقه ضربه وارد شده به سر یا تومور مغزی
• سندرم QT طولانی در خود یا یکی از اعضای خانواده (سندرم QT طولانی ارثی، یک گروه اختلال فامیلیال است که افراد مبتلا را مستعد وقایع مهم قلبی مثل سنکوپ، تاکی کاردی بطنی پلی مورفیک و مرگ ناگهانی می کند.)
• مسائل قلبی و یا سطح پتاسیم پایین در خون (هیپوکالمی)

3. هرگز بدون تجویز پزشک، این دارو را به کودک خود ندهید. چراکه خطرات مربوط به آسیب تاندون و مفاصل در بچه های که سایکوفلوکساسین مصرف می کنند، بیشتر است.

4. اطلاع دقیقی در مورد آسیب این دارو به جنین داخل رحم وجود ندارد؛ بنابراین اگر حامله هستید، حتما این موضوع را به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است پزشک برای پیشگیری از خطرات احتمالی، داروی دیگری را برای شما تجویز کند.

5. سیپروفلوکساسین می تواند در دوران شیردهی به شیر مادر منتقل شده و به نوزاد شما آسیب وارد کند؛ بنابراین هنگام استفاده از این دارو نباید از طریق پستان خود به نوزاد شیر دهید.

6. این دارو را با نوشیدن آب مصرف کنید و برای مراقبت از کلیه های خود، مایعات اضافی بیشتری بنوشید.

7. سیپروفلوکساسین را می توان بعد از مصرف غذا یا در زمان دیگری مصرف کرد، اما آن را در زمان تعیینی از روز مصرف کنید و زمان آن را تغییر ندهید.

8. از این دارو برای مدت زمان تجویز شده مصرف کنید و هرگز مصرف آن را در میانه زمان توصیه شده قطع نکنید؛ علائم شما ممکن است قبل از اینکه عفونت به طور کامل پاکسازی گردد بهبود یابد، ولی عدم مصرف کامل دارو ممکن است خطر ابتلا به عفونت بیشتری را که به آنتیبیوتیک ها مقاوم است، افزایش دهد.

9. سیپروفلوکساسین عفونت های ویروسی مانند آنفولانزا یا سرماخوردگی را درمان نخواهد کرد.

نکات مهم در زمان مصرف سیپروفلوکساسین

1. سایپروفلوکساسین را با محصولات لبنی مانند شیر یا ماست یا آب با غنی شده با کلسیم مصرف نکنید. ممکن است شما این محصولات را به عنوان بخشی از رژیم غذایی خود بخورید یا بنوشید، اما هنگام مصرف این دارو، صرفا از این خوراکی ها استفاده نکنید؛ چرا که مصرف آن ها می تواند تاثیر دارو را کمتر کند.

2. به هنگام مصرف این دارو، از مصرف کافئین اجتناب کنید؛ زیرا مصرف این دارو می تواند اثرات کافئین را قوی تر کند.

3. مصرف دارو های آنتی بیوتیک می تواند باعث اسهال گردد که ممکن است نشانه عفونت جدیدی باشد. اگر اسهال آبکی یا خونی دارید، با پزشک خود تماس بگیرید و بطور خودسرانه از دارو های ضد اسهال استفاده نکنید؛ مگر اینکه پزشک به شما بگوید.

4. از قرار دریافت در معرض نور خورشید یا دراز کشیدن بر روی تخت های برنزه اجتناب کنید. زیرا مصرف سیپروفلوکساسین می تواند آسیب پذیری شما در مقابل آفتاب سوختگی را افزایش دهد. وقتی در خارج از منزل هستید، لباس محافظ پوشیده و از کرم ضدآفتاب (SPF 30 یا بالاتر) استفاده کنید. اگر به آفتاب سوختگی، قرمزی، خارش، بثورات و تورم دچار شده اید، با پزشک خود تماس بگیرید.

5. سیپروفلوکساسین ممکن است تفکر یا واکنش شما را مختل کند؛ بنابراین به هنگام مصرف این دارو، مراقب رانندگی یا انجام هر کاری که نیاز به هوشکمک دارد، باشید.

عوارض مصرف سیپروفلوکساسین

در صورتی که هر یک از علائم آلرژیک بعد از مصرف سیپروفلوکساسین در شما رخ داد (مانند کهیر، تنفس سخت، تورم در صورت یا گلو) یا واکنش شدید پوستی را تجربه کردید (نظیر تب، گلودرد، احساس سوزش در چشم، درد پوستی، پوست قرمز یا بنفش که در بدن شما گسترش یافته و باعث ریزش پوست و یا تاول گردد)، حتما به اورژانس مراجعه کنید.

سیپروفلوکساسین ممکن است موجب تورم یا پاره شدن تاندون گردد. علاوه بر این، مصرف این دارو می تواند اثرات جدی دیگری بر روی اعصاب شما داشته باشد و باعث آسیب دائمی عصبی گردد. در صورتی که با موارد زیر روبرور شدید، مصرف این دارو را متوقف نموده و سریعا با پزشک خود تماس بگیرید:

• علائم پارگی تاندون: درد ناگهانی، تورم، کبودی، حساسیت به لمس، سفتی، مسائل حرکت، یا صدای پاره شدن و ترکیدن در هر یک از مفاصل بدن
• علائم عصبی: بی حسی، سوزن سوزن شدن، درد سوزنده، یا حساسیت بیشتر به دما، نور یا حس

همچنین تحت شرایط زیر استفاده از سایپروفلوکساسین را متوقف نموده و بلافاصله با پزشک خود مشورت کنید:

• درد شدید معده، اسهال خونی یا آبکی
• ضربان قلب سریع و یا تند و تیز، احساس لرزش یا به اصطلاح بال بال زدن در قفسه سینه، تنگی نفس و سرگیجه ناگهانی (مثل اینکه ممکن است سریعا بیهوش شوید)
• اولین علامت از هر گونه خارش و بثورات پوستی؛ بطوری که مهم نیست میزان شدت آن چقدر خفیف باشد
• سردرگمی، توهم، کابوس، پارانویا، افسردگی، و افکاری در مورد صدمه زدن به خودتان
• لرزش، اضطراب، خواب کم، احساس بی قرار یا عصبی
• ضعف ماهیچه و مسائل تنفسی
• احساس سرگیجه و غش
• کم شدن یا متوقف شدن ادرار
• زردی (زرد شدن پوست یا چشم)
• افزایش فشار داخل جمجمه، سردرد شدید، زنگ زدن در گوش شما، سرگیجه، حالت تهوع، مسائل بینایی، درد پشت چشم
• قند خون پایین، سردرد، گرسنگی، عرق کردن، تحریک پذیری، سرگیجه، حالت تهوع، سرعت ضربان قلب، و احساس اضطراب یا لرزش

عوارض جانبی معمول سایپروفلوکساسین ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تهوع، استفراغ، اسهال، درد معده
• خارش واژن و ترشحات واژن
• سردرد

تداخل دارویی؛ چه دارو هایی بر سایپروفلوکساسین اثر می گذارند؟

مصرف همزمان برخی از دارو ها با سایپروفلوکساسین می توانند اثر آن را به شدت کاهش دهند. اگر هر یک از دارو های زیر را مصرف می کنید، دوز های مصرفی سایپروفلوکساسین را 2 ساعت قبل یا 6 ساعت بعد از مصرف آن ها، مصرف کنید:

• آنتی اسید های حاوی کلسیم، منیزیم و یا آلومینیوم
• دیدانوزین
• کربنات لانتانیم
• مکمل های ویتامین یا مواد معدنی که حاوی کلسیم، آهن، منیزیم یا روی هستند.

پزشک خود را در مورد تمام دارو هایی که در حال حاضر مصرف می کنید یا مصرف آن را متوقف نموده اید در جریان بگذارید، به ویژه:

• سیکلوسپورین، متوترکسات، متکللوپرامید، فنیتوین، پروبنژیک، روپینیرول، سیلدنافیل، تئوفیلین یا زولپیدم.
• دارو های رقیق کننده خون (وارفارین، کومادین، یانوتون)
• دارو های مربوط به ریتم قلب
• دارو برای درمان افسردگی یا بیماری های روانی
• دارو های دیابت خوراکی
• دارو های ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن، ناپروکسن، سلکوکسیب، دیکلوفناک، اندومتاسین، ملوکسیکام و...
• دارو های استروئیدی مانند پردنیزون، متیل پردنیزولون و...

اشکال دارویی سیپروفلوکساسین

سیپروفلوکساسین به شکل قرص های 250، 500 و 750 میلی گرمی، آمپول (5٪ و 10٪ در 100 میلی لیتر) و قطره های چشمی و گوشی موجود است. این دارو از راه خوراکی به خوبی جذب می گردد، اما جذب آن در حضور غذا به تاخیر می افتد.

چنانچه مبتلا به عفونت ادراری هستید پیشنهاد می کنیم لینک زیر را در این زمینه مطالعه کنید.

عفونت ادراری چیست؟ - علت، علائم، پیشگیری و درمان آن

علاوه بر درمان دارویی روش های طبیعی و خانگی هم برای درمان عفونت مثانه وجود دراد که در لینک زیر به معرفی آن ها پرداخته ایم.

10 روش ساده و خانگی در درمان عفونت مثانه

موارد مصرف، عوارض و تداخل دارویی در یک نگاه

مقدار و نحوه مصرف

مقدار مصرف دارو را پزشک تعیین می کند. میزان دوز تجویز شده و همچنین طول درمان با این دارو کاملا به میزان پاسخ دهی شما به دارو و همچنین نوع بیماری شما وابسته است. به طور معمول پزشکان معمولا این دارو را برای هر 12 ساعت تجویز می کنند. بهترین زمان مصرف دارو به طور معمول 2 ساعت پس از غذا می باشد. برای حصول نتیجه بهتر، هر قرص را همراه با یک لیوان آب میل نموده و در طول درمان به دفعات بیشتری آب و مایعات دیگر بیاشامید.

توجه: برای کمک به درمان قطعی عفونت، این دارو را در فواصل زمانی منظم میل کنید و دوره درمان را کامل کنید، حتی اگر بعد از چند روز احساس بهبودی نمودید، مصرف آن را قطع نکنید زیرا ممکن است بیماری عود کند.

نکاتی تکمیلی که در ارتباط با مصرف این دارو باید بدانید

1. مصرف این دارو در بیماران مبتلا به صرع یا دارای سابقه صرع، عیب کار کبد یا کلیه با احتیاط فراوان باید صورت گیرد.
2. مصرف این دارو در دوران بارداری و شیردهی توصیه نمی گردد مگر در موارد اضطراری و به تشخیص پزشک متخصص.
3. در صورت مصرف اتفاقی بیش از مقدار توصیه شده توسط پزشک، بیمار را به بیمارستان منتقل کنید.
4. در صورتیکه این دارو را به مدت طولانی مصرف می نمایید لازم است تحت نظر پزشک باشید.
5. در صورت انجام هرگونه اقدام دندانپزشکی مصرف این دارو را به دندانپزشک اطلاع دهید.
6. در صورت بروز تحریکات عصبی نظیر تشنج، لرزش، بی قراری، خواس پرتی و توهم در حین درمان، مصرف دارو را قطع نموده و به پزشک خود مراجعه کنید.
7. مصرف این دارو در بچه ها و نوجوانان زیر 18 سال توصیه نمی گردد.
8. درمان عفونت مفصل ممکن است تا 4 هفته یا بیشتر به طول انجامد.

برگرفته از: drugs.com