دنیای مورچه ها به کوچکی جثه شان نیست - مجله افتخار

وی که کاردرمانگر توانبخشی است، درباره ایده اصلی طرح داستانی این کتاب اعلام کرد: در زمان کار با بیماران متوجه شدم که بعضی از آنها در تمرین ها شرکت نمی نمایند و یا اینکه بر اثر بعضی سرخوردگی ها اقدام به خودکشی نموده بودند. اما با گفت وگو با این افراد، آنها دوباره به جهت زندگی برمی گشتند و پرکوشش و با انگیزه در تمرین ها شرکت می کردند. همین عامل موجب شد که این تاثیرگذاری روی افراد را در قالب کتابی با دیگران به اشتراک بگذارم.

این نویسنده اهوازی با بیان اینکه کوشش کردم در این کتاب برش هایی از زندگی شخصی خودم را به همراه مطالعاتم در این زمینه از زبان مورچه ای که به دنبال جواب سوالی است، به مخاطب ارائه دهم، داستان گریفین را سرگذشت انسان هایی که در جستجوی هویت واقعی خود هستند، دانست و اضافه نمود: گریفین مورچه ای است که ذهنش غرق سوال و قلبش آکنده از درد است. او راهی را آغاز می نماید که جاده و مقصدش را نمی شناسد و تنها چیزی که می داند، طی کردن جهت است.

خسروی اضافه نمود: جهانی مورچه ها به کوچکی جثه شان نیست بلکه به بزرگی باورهای آنهاست. در این کتاب گریفین با گذر از رنج ها غبار محدودیت را از ذهنش پاک نموده و به نقطه ای می رسد که سرآغازی بر دفتر بودن او است. پس از جستجوی کیستی خود، به تنهایی هدفی کامل برای زندگی و بهترین مکان برای دنبال کردن اهداف درونی خود پیدا می نماید.

وی با اشاره به گریفین درواقع نوعی سمبل در میان اسطوره هاست، گفت: گریفین یا (شیر دال) موجودی افسانه ای با تن شیر و سر عقاب است که در افسانه های یونان باستان ، مصر و اسلاوها با معنای عرفانی وجود دارد. علت وجود سر عقاب و بدن شیر این است که شیر پادشاه حیوانات و عقاب پادشاه پرندگان است و مردم ایران باستان شیردال ها را نگهبان گنجینه های خدایان می پنداشتند.

وی اضافه نمود: به این علت نام گریفین روی کتاب گذاشته شده است؛ چون فردی که در جهت خودشناسی قدم می گذارد، باید بتواند با شجاعت و جسارتِ روبه رو شدن با خود، این جهت را طی کند. مورچه در این کتاب با عدد 5 معرفی می گردد که در نمادشناسی دروازه انرژی است

خسروی در خصوص دیگر شخصیت های این کتاب گفت: یکی دیگر از شخصیت های کلیدی در این کتاب مورچهخوار (فیدو) است که رفیق، همدم و همراه یک مورچه شده و نشان می دهد جهان در یک هماهنگی کامل است. هرچند ممکن است شخصی در ظاهر دشمن مان باشد، اما ممکن است بتواند نکته های زیادی به ما بیاموزد. شخصیت دیگر داستان، درخت دانا (بلوط) است. بلوط در اسطورها و نمادشناسی با نام درخت دانایی شناخته شده و در اسطوره شناسی مصری و یونانی کاربرد دارد. افرادی که به ادراک بالا برسند، شهود در آنها فعال می گردد. به همین علت از درخت دانا به عنوان راهنما و مرشد گریفین استفاده شده است.

این نویسنده اهوازی با اشاره به تصویرسازی کتاب گریفین، مطرح نمود: نقطه هایی که روی جلد کتاب کار شده، نشانگر مورچه ای است که جداگانه شکوفا شده و به مرحله خودشناسی رسیده است. مورچه همان جامعه انسانی بیرون ما است؛ جامعه ای که ما در کنار هم در نقطه های کوچک زندگی می کنیم و در نهایت مرگ سرانجام زندگی ماست، در حالی که متوجه نمی شویم، رسالت مان چه بوده است.

وی این مصاحبه را با خواندن بخشی از کتاب خود، گریفین مورچه ای که دیگر تنها نیست، به سرانجام برد:

صبح زیبایی آغاز شده و من چشم هایم را به یک روز پر کوشش دیگر باز می کنم. من مورچه ای سیاه و عضوی کوچک از جامعه مورچه هستم. کار، سن ، شماره و لانه شخصی دارم که به من هویت می دهد. یک ماه از مستقل شدنم می گذرد و من می توانم کار کنم. هر روز سعی می کنم نسبت به روز قبل دانه های بیشتری به لانه بیاورم. پی بردم که تمام کوشش ما مورچه ها پر کردن انبار برای فصل زمستان است؛ هرچه بیشتر، بهتر.