ساخت تلسکوپی فوق پیشرفته برای کشف نشانه هایی از حیات در فضا - مجله افتخار

این روز ها دنیا درگیر همه گیری ویروس کرونا و ابتلای صد ها انسان به بیماری COVID-19 است. به گفته دانشمندان پس از انتها این بحران و ایجاد سلامت بین اهالی کشور های مختلف، بسیاری از فعالیت های پژوهشی و علمی دوباره آغاز خواهند شد.

یکی از فعالیت های علمی بسیار مهم کشف سیاره هایی با امکان حیات فرا زمینی است. بنا به اعلام متخصصان در 20 سال گذشته، بیش از 4000 سیاره فراخورشیدی از طریق کاوشگر ها و تلسکوپ های فضایی پیشرفته شناسایی شده است که انسان ها اطلاعات بسیار کمی درباره آنها دارند.

به گفته محققان این احتمال وجود دارد که دربسیاری از این سیاره ها اقیانوس هایی مایع از آب و قاره هایی با حیات فرازمینی در سطوح ابتدایی تا حتی پیشرفته وجود داشته باشد که دانش کنونی انسان قادربه کشف و شناسایی آن ها نیست.

کارشناسان اعلام نموده اند ساخت نوعی تلسکوپ فضایی پیشرفته به نام SGL را در دست اجرا دارند که می تواند با فاصله دریافت از خورشید و استفاده از میدان گرانشی فوق العاده زیاد این ستاره، از آن برای بزرگنمایی سیاره های فراخورشیدی بسیار دور دست استفاده کند.

بیشتر بخوانید: ساخت ایستگاه فضایی بین المللی در مدار کره ماه

به این ترتیب تصاویری با کیفیت بسیار بالا از سطح سیاره های فراخورشیدی به دست می آید و کارشناسان می توانند به آنالیز نشانه هایی از حیات برسطح این سیاره ها بپردازند.

ساخت تلسکوپ فضایی SGL از طریق کارشناسان آزمایشگاه jpl ناسا انجام خواهد شد. به گفته کارشناسان این تلسکوپ به کارشناسان امکان تصویر برداری مستقیم با وضوح بالا از سیاره های فراخورشیدی دور دست را می دهد که با هیچ فناوری دیگری دانشمندان قادر به رصدی این چنین دقیق نخواهند بود.

سایر روش های متداول رصد سیاره های فراخورشیدی که امروزه استفاده می شوند در آینده دربرابر تلسکوپ فوق پیشرفته SGL قابل مقایسه و رقابت نخواهند بود.

ایده ساخت تلسکوپ فضایی SGL چندین سال است که وجود دارد و جزئیات جدید ساخت و طراحی آن در ماه مارس سال میلادی جاری به ناسا ارائه شده است.

به گفته کارشناسان تفاوت تلسکوپ فضایی SGL با دیگرتلسکوپ های فضایی ساخته شده استفاده از نیروی گرانش برای ایجاد نوعی لنز برای رصد سیاره های فراخورشیدی است.

ایده استفاده از لنز گرانشی برای رصد اجرام فضایی اولین بار از طریق آلبرت آنیشتین ارائه شده است و کارشناسان در نظر دارند با استفاده از این ایده کهکشان های بسیار دور دست وسیاره های کم نور را شناسایی و رصد نمایند.

برای رصد سیاره های فراخورشیدی به این ترتیب احتیاج است تا تلسکوپ فضایی در فاصله بسیار دور دستی از خورشید قرار بگیرد، اما پس از استقرار درمحل مربوطه به کارشناسان امکان می دهد تا سیاره های فراخورشیدی به ابعاد کره زمین را که درفاصله تقریبی 100 سال نوری از زمین قراردارند را مشاهده نمایند.

به گفته دانشمندان برای آنکه سیاره فراخورشیدی با فاصله 100 سال نوری از زمین را از طریق تلسکوپ فضایی معمولی رصد گردد قطر تلسکوپ باید قطری برابر با 90 کیلومتر داشته باشد تا بتواند تصویری به ابعاد یک پیکسل فراوری کند.

اما با استفاده از تلسکوپ فضایی SGL که می تواند قطری به طول یک متر داشته باشد کارشناسان می توانند در طول یک سال تصاویری با وضوح 200 تا 300 پیکسل از سیاره های فرا خورشیدی به دست آوردند.

درصورت تکمیل و ساخت تلسکوپ فضایی درسال 2030 و ارسال آن به فضا، پس از 25 سال تلسکوپ فضایی به فاصله مناسب از کانون خورشید خواهد رسید. کارشناسان اعلام نموده اند وزن فضاپیمای حامل تلسکوپ فضایی حداکثر 100 کیلوگرم خواهد بود تا بتواند با بیشترین سرعت به سفر درفضا بپردازد.

در آن موقع سرعت حرکت تلسکوپ فضایی به 25 AU (واحد نجومی) در سال خواهد رسید.

کارشناسان تیم طراح تلسکوپ فضایی همچنین اعلام نموده اند تلسکوپ فضایی آنها می تواند درعرض مدت هفت سال به فضای بین ستاره ای برسد و درفاصله 400 AU دورتر از فضاپیمای وویجر یک که اکنون عنوان دورترین دست ساخته بشر درفضا را دارد ماموریت علمی خود را آغاز کند.

این تلسکوپ فضایی از بادبان های خورشیدی برای دریافت نور و تبدیل آن به انرژی برای حرکت خود استفاده می نماید.

منبع: interestingengineering