چگونه برای مردن آماده شویم؟

به گزارش مجله افتخار، مرگ مفهوم دردناکی است که بیماران مبتلا به بیماری های مزمن صعب العلاج و خانواده آنها به مدت طولانی در مواجهه با آن قرار دارند.معمولا در خصوص مرگ دو متغیر عمده مورد توجه است: زمان و چگونگی مرگ، که براساس آن مرگ را به مرگ قابل انتظار (مرگ افراد سالمند یا مرگ پس از بیماری طولانی) و غیرقابل

چگونه برای مردن آماده شویم؟

چگونه برای مردن آماده شویم؟

دکتر عاطفه قنبری جلفایی روان پزشک

مرگ مفهوم دردناکی است که بیماران مبتلا به بیماری های مزمن صعب العلاج و خانواده آنها به مدت طولانی در مواجهه با آن قرار دارند.

معمولا در خصوص مرگ دو متغیر عمده مورد توجه است: زمان و چگونگی مرگ، که براساس آن مرگ را به مرگ قابل انتظار (مرگ افراد سالمند یا مرگ پس از بیماری طولانی) و غیرقابل انتظار (مرگ ناشی از تصادفات یا خودکشی) تقسیم می نمایند. مفهوم مرگ به موقع همواره مورد تردید بوده است. درست است که بعضی سالمندان با مرگ بهتر کنار می آیند ولی بیشترا آن را زودهنگام می پندارند و بیشتر خانواده ها هم آرزو می نمایند فرد مورد علاقه شان بیشتر در کنارشان به زندگی ادامه دهد. گرچه مرگ فرایندی است که از هنگام تولد آغاز می گردد، مواجهه با آن همواره ناتوان نماینده و ترس آور است و هدف از مراقبت های سرانجام زندگی یاری به بیماران و خانواده شان به منظور کنار آمدن با مسائل با این مرحله سخت از طریق توجه و مراقبت از احتیاجهای جسمی روانی، اجتماعی و معنوی آنهاست.

هدف مهم دیگر مراقبت های سرانجام زندگی مرگ باوقار است. مراقبتی که باعث حفظ عزت بیمار و تسلی او و خانواده اش گردد. نحوه مرگ عزیزان همواره در خاطر بازماندگان باقی می ماند، پس سعی بر این است به فرد یاری گردد با حفظ عزت نفس با زوال جسمی غیرقابل اجتناب اش کنار بیاید. یک لبخند، لحظاتی از احساس آرامش، احساس مصالحه با زندگی در پشت سر و مرگ در پیش رو و خداحافظی دوست داشتنی با عزیزان مرگ باوقار را تداع می نمایند.

اصولی که مراقبان باید بدانند

1. توجه به ارزش ها و عقاید معنوی و مذهبی هر فرد و احتیاجهای عاطفی وی

2. توجه به اهمیت حمایت از حس کنترل و انتخاب های بیمار

3. توجه به اهمیت احترام به بیمار و مسایلی مثل هویت، وقار، احترام، انتخاب، استقلال، حریم و حقوق بیمار

4. .دانستن نحوه کاهش حس تنهایی و انزوا در بیمار و مراقبان اش و تشویق آنها برای صحبت با یکدیگر تا بیمار حس نکند که باری بر دوش خانواده است.

5. توجه به اهمیت حفظ حریم بیمار مثلاً بیمار ترجیح می دهد تا آنجا که ممکن است از لگن استفاده نکند یا دادن غذا و مایعات و یاری به حرکت او به ملایمت انجام گردد.

6.یاری به بیمار برای انجام مسایل اقتصادی مثلاً معرفی متخصصان امور حقوقی به بیمار

7.منعطف بودن در پاسخگویی به احتیاجهای بیمار

8.معرفی نحوه دسترسی به سرویس های خاص مراقبت به بیمار و خانواده اش مثل مراقبت در منزل از طریق آشنایان یا پرستار آموزش دیده، آسایشگاه های مخصوص مراقبت، سرویس های مراقبت روزانه

9.دانستن اهمیت گوش کردن به بیمار، تشخیص احساسات وی و احتیاج او برای صحبت درباره آن و ایجاد احساس ارزشمند بودن در بیمار، شرکت دادن او در تصمیم گیری درباره نحوه مراقبت و اندازه اطلاعاتی که بیمار میل دارد، بداند.

10.ارزیابی اطلاعات گذشته، شرایط سلامت فعلی، شرایط شغلی و اجتماعی، عقاید و ارزش های معنوی، فرهنگ و نحوه زندگی بیمار، احتیاجهای خانواده و دوستان، معاینه فیزیکی منظم و پرسش از مسائل جسمی و یاری به بهبود همه این موارد.

7 قول به بیمار و خانواده اش

در مواجهه با فرد در مراحل آخر زندگی و خانواده اش تیم درمان وظیفه مهم اطمینان بخشی را به عهده دارند و 7 قول زیر را به بیمار و خانواده اش می دهند.

1.از تمام امکانات موجود برای راحتی بیشتر بیمار استفاده خواهد شد.

2.بیمار هرگز مجبور به تحمل درد رنج آور، تنگی نفس یا سایر علایم ناراحت نماینده نخواهد شد و همه این علایم با دارو کنترل خواهد شد.

3.مراقبت از بیمار مداوم و بلااستثنا خواهد بود.

4.بیمار و خانواده اش برای هر مسئله ای در جهت بیماری آماده خواهند شد.

5.خواسته های بیمار و خانواده تا جایی که ممکن است مدنظر قرار خواهد گرفت.

6.انتخاب های بیمار در خصوص مسایل شخصی و اقتصادی اش مورد احترام قرار خواهد گرفت.

7. از تمام فرصت ها برای بهتر کردن روزهای سرانجامی عمر استفاده خواهد شد.

در مراحل سرانجامی زندگی بیماران علاوه بر علایم جسمی ، علایم روانی زیادی را تجربه می نمایند از جمله عصبیت، احساس غم، بی خوابی، ترس از وابستگی، ترس از دست دادن وقار که می تواند بازتاب نگرانی های وجودی، جسمی و روانی باشد که احتیاجمند توجه هستند و مشاوره روان پزشکی در این زمینه می تواند بسیار یاری نماینده باشد.

چه طور حامی خوبی باشیم؟

روان پزشکان با روش های مختلف می توانند به حل این نگرانی های یاری نمایند. مثلاً مرور زندگی گذشته و آنالیز و برجسته کردن دستاوردهای مثبت زندگی بیمار، مفهوم زندگی برای او، ارزش روابط اش با اطرافیان و یاری به حل نگرانی کارهای نیمه تمام می تواند به ایجاد احساس خوشایند و حفظ روحیه در روزهای آخر زندگی یاری کند.

گروه درمانی به صورت تشکیل گروه های بیماران نزدیک به مرگ به احساس موثر بودن در یاری به دیگران، امیدواری با مشاهده انطباق خوب دیگران با مشکل مشابه، احساس اینکه تنها او نیست که با مرگ خود دست و پنجه نرم می نماید و احساس تعلق به یک گروه با اهداف و مسائل مشابه منجر می گردد. توجه به رنج معنوی بیمار و بازکردن احساسات گناه، مسایل مربوط به وجدان، عفو و بخشش دیگران و یا طلب آمرزش و تشویق بیمار به بیان آزادانه این مفاهیم بدون قضاوت کردن در خصوص او و با برخوردی کاملاً حمایت گرانه به احساس راحتی او بسیار یاری می نماید و در این راه می توان از یاری روحانیون در صورت درخواست بیمار بسیار بهره برد.

احتیاجهای فرد محتضر

دانستن اینکه مرگ چه موقع خواهد بود و چه چیزی انتظارش را می کشد.

داشتن کنترل بر آنچه اتفاق خواهد افتاد.

مرگ در وقار و خلوت

رهایی از درد و سایر علایم رنج آور

انتخاب مکان مرگ

دسترسی به حمایت معنوی و اجتماعی

دسترسی به مراقبت آسایشگاه ها در صورت لزوم

دانستن اینکه خواسته ها برآورده می گردد.

داشتن زمان کافی برای خداحافظی با عزیزان.

منبع:www.salamat.com

منبع: راسخون
انتشار: 2 مهر 1400 بروزرسانی: 2 مهر 1400 گردآورنده: persianproud.ir شناسه مطلب: 1752

به "چگونه برای مردن آماده شویم؟" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "چگونه برای مردن آماده شویم؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید